روشن ایرماتوف، تا کنون چهار بار داور سال کنفدراسیون فوتبال آسیا شده است.

یوهان کرایف، روشن ایرماتوف، دیگو مارادونا و پله. تنها سه تن از این چهار نفر دارای رکوردی در جام جهانی هستند و فقط یکی از آنها در فینال جام حضور نداشته است. 

جهت اطلاع خوره‌های فوتبالی، یوهان کرایف است که بین این چهار نفر هیچ رکورد خاصی را در جام جهانی به ثبت نرسانده است. پله، اسطوره برزیلی بیشترین تعداد جام جهانی را برده است، اگرچه فیفا تنها مدال سومین جامش را که مربوط به دو بازیش در سال 62 بود در سال 2007 به او اهدا کرد. مارادونا شماره 10 سابق آرژانتین با 16 بازی بیشترین حضور را به عنوان کاپیتان نسبت به تمامی بازیکنان ادوار جام جهانی داشت. اگرچه در یکی از این بازیها در جام 86 از دستش برای فتح دروازه استفاده کرد و در دو حضور دیگر در جام 94 از مواد مخدر برای بازی بهتر بهره برد. 

ایرماتوف پدر و پسر. Twitter image uploaded by @kainbek 

اما شاید در این میان محق‌ترین رکورددار روشن ایرماتوف داور ازبکستانی باشد که رکورددار بیشترین قضاوت در تمامی ادوار جام جهانی است. رکوردی که پیش از این به صورت همزمان در اختیار جوئل کینیوی فرانسوی، بنیتو آرکوندیای مکزیکی و خورخه لاریوندای اهل اروگوئه بود و در روز پنجم ژوئیه به صورت اختصاصی در اختیار ایرماتوف قرار گرفت.

جهت اطلاع، ازبکستان به عنوان کشور اهل فوتبال شناخته نمی‌شود و علیرغم نزدیک بودن به حضور در جام جهانی با حذف در مراحل پایانی مسابقات انتخابی هرگز امکان رسیدن به جام جهانی را نداشته است. ضمنا این کشور در زمینه حقوق بشر و عدالت نیز سابقه خوبی ندارد. گزارش ناظر حقوق بشر در مورد این کشور می‌گوید:

 حقوق بشر در ازبکستان در دریایی از نقض شدن‌های بی‌پایان فرو رفته است. انجام تحقیقات مستقل در این کشور ممنوع است. آزادی بیان به شدت محدود است. مقامات به سرکوب فعالان ادامه می‌دهند، به فعالان در تبعید آزار می‌رسانند و کسانی را که در خارج از محدوده مذهبی تحت کنترل آن‌ها فعالند مورد بازجویی قرار می‌دهند. کار اجباری بالغین و کودکان نیز همچنان پابرجاست.

اما شرایط ایرماتوف با رژیم تاشکند متفاوت است. پدرش که در عکس بالا در سال 1982 در پایتخت ازبکستان در کنار او دیده می‌شود در زمان شوروی سابق در سطح باشگاهی قضاوت می‌کرد. پس از شروع لیگ ازبکستان در سال 2000 روشن ایرماتوف برای چهار سال متوالی از 2008 تا 2009 به عنوان بهترین داور آسیا انتخاب شد.  

ایرماتوف، بدون فینال

در کنار چهار قضاوت در جام جهانی برزیل از جمله نهمین قضاوت جادوییش که بازی هلند و کاستاریکا در مرحله یک‌چهارم جام بود، ایرماتوف یکی از شانس‌های قضاوت بازی فینال بین آلمان و آرژانتین هم بود. تا جایی که علاقه‌مندان به او تحت برچسب #Irmatovbes خبر نادرست رسیدن او به بازی فینال را در آسیای مرکزی پخش کردند. توئیتی که 58 بار بازنشر شد:

Судьей на финальный матч чемпиона мира Германия – Аргентина назначен Ирматов!!! #IrmatovBest #GERvsARG pic.twitter.com/HVElDutjPv” — Наран Ситняков (@naran_official) July 11, 2014

ایرماتوف به عنوان داور فینال جام جهانی برگزیده شد.

این «پیروزی» آشکار منجر به احساس غرور در ازبک‌های حاضر در توئیتر شد.

Applause!!!!! We did it! We're the best! We are Uzbeks!!! I love Uzbekistan!!! PROUD TO BE UZBEK!!! #IrmatovBest #uzb — Yuldasheva (@iSevchik) July 11, 2014

تبریک!!! ما توانستیم. ما بهترینیم. ما ازبک هستیم. من عاشق ازبکستان هستم. به ازبک بودنم افتخار می‌کنم.

اما از بدشانسی طرفداران فوتبال ازبکستان و سایر بخش‌های آسیای مرکزی این اتفاق رخ نداد. علی‌رغم کارنامه عالی ایرماتوف و اینکه اهل آمریکای جنوبی و اروپا نبود (نکته‌ای که شانس او را زیاد می‌کرد) فیفا داور ایتالیایی نیکولا ریزولی را برای بازی فینال انتخاب کرد. نکته‌ای که باعث شد ازبک‌ها در توئیتر حاکمان این کشور را میهن‌فروش بنامند.

با این حال، ایرماتوف پس از بازگشت به کشورش، چیزی مهمتر از طلای جام جهانی دارد: عشق مردم کشورش. علاوه بر این او در سن چهل سالگی، همچنان امکان قضاوت در فینال جام جهانی 2018 در روسیه را خواهد داشت. جایی که 2.5 میلیون از هموطنانش به عنوان کارگران مهاجر در آن زندگی خود را تامین می‌کنند. آن لحظه می‌تواند بسیار ویژه باشد.