“طنین روسیه” به ندرت تمامی یک مطلب وبلاگی را ترجمه میکند اما این یک مورد استثنایی است. در پی بمبگذاری انتحاری در اتوبوسی در ولگوگراد که در آن یک زن بمبگذار سبب کشتهشدن شش نفر و زخمی شدن دهها نفر شد، یک دختر مسلمان نامهای به نویسنده ناشناس وبلاگ hardingush نوشت. نویسنده این وبلاگ یکی از سربازان نیروهای ویژه روسیه است که با یک تیم ضد تروریستی در شمال قفقاز همکاری میکند و تجربیات خود را در این وبلاگ شرح میدهد. در این نامه، دختر به بعضی از دلواپسیها، ترسها و امیدهایی که بسیاری از زنان مسلمان روس با آنها روبرو هستند اشاره میکند. هارداینگوش این نامه را با حذف اطلاعات خصوصی دختر و تصحیح غلطهای املایی منتشر کرده است. چون به عقیده او این نامه “حاوی اطلاعات مهمی است که امید به آینده را زنده میکند.” ما هم فکر میکنیم این نامه بسیار مهم است. متن کامل نامه را بخوانید:
Салам тебе, Хардингуш!
Я читаю все, что ты пишешь. Почти с самого начала, как ты начал вести блог. Спасибо за то, что ты показываешь людям другой Кавказ. Настоящий. Мне очень нравится как ты пишешь. Я живу в Волгограде. Наша семья приехала сюда из ______. Учусь в ______ классе _______ школы. В Волгограде я живу уже больше 6 лет. Я, конечно, мусульманка. Никогда у меня здесь не было проблем из-за моей религии или национальности. Но когда произошел терракт, родители запретили мне ходить в школу. Они боялись, что меня могут обидеть. Многие девушки, мусульманки тоже не пошли в школы и институт, потому что тоже боялись, что вся вина будет возложена на нас. Мы переписывались с ними в интернете и все друг другу советовали вообще никуда не выходить.
Позвонила учительница, она тоже волновалась за меня. Я ей сказала, что пока не буду ходить на уроки. Она отнеслась к этому с пониманием. Мне звонили одноклассники, тоже волновались за меня. Я тоже ответила, что пока не могу ходить в школу. На следующее утро ко мне в дверь позвонили одноклассники. Они сказали мне, собирайся, мы будем сопровождать тебя в школу и домой столько времени, сколько понадобится и никому не позволим обидеть. Все они – русские мальчишки и девочки. Даже мама моя заплакала, когда услышала.
Просто хотела с тобой поделится. Ты недавно писал про народ и про то, что все равнодушны к другу другу. Это не так. Меня провожают в школу и из школы мои русские братья и сестры – я так их называю теперь, потому что не могу называть просто одноклассниками. Мы, мусульмане, против террористов. И никогда их не поддерживали. Не публикуй мое письмо, потому что мне плохо дается русский язык и я допускаю много ошибок. Но, если будешь писать в блоге, исправь, пожалуйста, ошибки и не пиши мое имя и где я учусь. Я их только для тебя написала. Просто хотела рассказать тебе, что у нас не все так плохо.
سلام هارداینگوش!
من همه مطالبت را میخوانم. تقریباً تمامی مطالبی را که از روز اول نوشتهای خواندهام. ممنونم که جنبه دیگری از قفقاز را به مردم نشان میدهی. واقعاً شیوه نوشتنت را دوست دارم. خانواده من از سال … به اینجا نقل مکان کردهاند. من در کلاس … در مدرسه … درس میخوانم. شش سال در ولگوگراد زندگی کردهام. در ضمن یک مسلمان هستم. هرگز از بابت دین یا ملیتم مشکلی نداشتم. اما پس از وقوع حمله تروریستی، والدینم مرا از رفتن به مدرسه منع کردهاند. آنها میترسیدند کسی به من صدمه بزند. خیلی از دختران مسلمان دیگر هم از ترس سرزنش سایرین به مدرسه یا دانشگاه نرفتند. ما با هم از طریق اینترنت در ارتباط بودیم و به هم توصیه کردیم به هیچ عنوان از خانه خارج نشویم.
معلمم به من زنگ زد و نگرانم بود. به او گفتم فعلاً به مدرسه نخواهم آمد و او هم این موضوع را درک کرد. همکلاسیها هم به من زنگ زدند و نگرانم بودند. به آنها هم گفتم که فعلاً نمیتوانم به مدرسه بیایم. روز بعدش همکلاسیها زنگ در خانهمان را زدند. به من گفتند وسایلت را بردار، ما تا مدرسه تو را اسکورت میکنیم و بعدش هم هرقدر طول بکشد تو را برمیگردانیم و اجازه نمیدهیم کسی به تو صدمه بزند. آنها همگی پسران و دختران روس هستند. حتی مادرم وقتی این موضوع را شنید گریه کرد.
فقط میخواهم این را به تو بگویم. تازگی مطلبی در مورد مردم نوشتی و گفتی هیچکس به فکر دیگری نیست. این درست نیست. من تا مدرسه توسط برادران و خواهرانم همراهی میشوم. میگویم خواهران و برادران چون آنها دیگر فقط همکلاسیهایی ساده برای من نیستند. ما مسلمانان ضد تروریستها هستیم. ما هرگز از آنها حمایت نمیکنیم. این نامه را منتشر نکن چون من روسی خوب حرف نمیزنم و اشتباهات زیادی در نوشتن مرتکب شدهام. اگر این کار را کردی لطفاً اشتباهاتم را اصلاح کن و نام و محل مدرسهام را ننویس. آنها را فقط یرای تو نوشتهام. فقط خواستم به تو بگویم اوضاع آنقدرها هم بد نیست.