
کالیندا گرابار: “ها ها ها! همه میگن ما با هم کنار نمیایم اما ما داریم حال میکنیم!” ایوو یسیپوویچ: “ممنون! بفرما شیرینی!”
کالیندا گرابار معاول دبیر کل پیشین ناتو در اولین انتخابات پس از پیوستن کروواسی به ناتو و با شکست رئیس جمهور فعلی این کشور به عنوان اولین رئیس جمهور زن کرواسی برگزیده شده است.
بر اساس نتایج اولیه، گرابار کیتراویچ در یک مسابقه سخت با رئیس جمهور کنونی یسیپوویچ در ژانویه ۲۰۱۵ با ۵۰.۷۴% رأیها برگزیده شد. او در مراسم تحلیف که در ۱۸ فوریه ۲۰۱۵ برگزار خواهد شد به عنوان رئیس جمهور معرفی خواهد شد.
به عنوان اولین زن رئیس جمهور، و چهارمین رئیس جمهور انتخاب شده بعد از استقلال، او بدون شک تأثیر خود را در کشور و منطقه بجا خواهد گذاشت. اما علیرغم پیروزی تاریخی او، بسیاری از شهروندان که ترجیح میدادند نماینده دیگری انتخاب شود، ترس از این دارند که چطور خواستهها و نیازهای آنها با این رئیس جمهور در جایگاه قدرت مطرح خواهد شد.
شرح عکس بالا:
معلم، امتحان تمام شده ولی بوسنی هنوز دارد مینویسد! تصویر به صورت وسیعی بعد از انتخابات رئیس جمهوری کرواسی پخش شده است. مهاجران کرواسی اغلب طرفدار جناح راست هستند در حالی که آنها نه در کرواسی زندگی میکنند و نه مالیات میپردازند.
او عضو حزب اتحاد دمکرات کرواسی است، حزبی که در بدست آوردن استقلال کرواسی در سال ۱۹۹۲ نقش مهمی داشت، گرابر کیترویچ بسیار مشتاق به برگرداندن چیزی است که آن را “جرات کرواسی ” میخواند، به علاوه به زنده کردن ارزشهای “صنعتی” تاکید دارد. تقسیم این کشور به دو گروه سیاسی شکاف بزرگی ایجاد کرده است. یک گروه چپگرا و گروه دیگر راستگرا است و او، یسیپوویچ را فقط با چند هزار رأی شکست داده است.
یسیپوویچ اولین رئیس جمهور کرواسی بود که برای دوره دوم به ریاست جمهوری انتخاب نشده است. هر دو رئیس جمهور کرواسی، فرانیو توجمان اولین رئیس جمهور و استپان مسیچ دومین رئیس جمهور، برای دو دوره انتخاب شدند. بسیاری باور دارند یسیپوویچ در طول دوره رئیس جمهوری خود کار زیادی برای کرواسی نکرده است.
مسیری به سوی مرحله دوم انتخابات
این مسابقه کثیف و پرخرجی بوده است. در اولین مرحله انتخابات که در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۴ برگزار شد، ۴ کاندید حضور داشتند: ایوان ویلیبور سینچیچ ، یک فعال سیاسی جوان، که موجب بیشترین تعجب همگانی شد و توانست ۱۶.۴۲% رأیها را توانست بگیرد؛ میلان کاجنزیچ، یک سیاستمدار از جناح راست، که فقط ۶.۳۰% رأیها را بدست آورد؛ گرابار کیترویچ کاندید حزب راستگرای اتحاد دمکرات کرواسی، که توانست ۳۷.۸۸% توانش بدست بیاورد، و رئیس جمهور کنونی یسیپوویچ که توانست ۳۸.۴۸% رأیها را به دست بیاورد. رئیس جمهور نمیتواند انتخاب شود مگر اینکه بتواند بیش از۵۰% رایها را به دست بیاورد.
هیچ کدام از چهار نفر نتوانستند از آستانه ۵۰% بگذرند (فقط ۴۷.۱۴% از تمام کسانی که میتوانستند رأی بدهند در اولین مرحله شرکت کردند)، در نتیجه گرابار کیتارویچ و یسیپوویچ در مرحله دوم با هم در ۱۱ ژانویه رقابت کردند.
در طول کمپین، نامزدها طرحهای مختلفی برای کشور ارائه کردند، کشوری که هنوز از نظر اقتصاد، بیکاری زیاد، تولید ناخالص داخلی پایین و فساد در تقلا است. اما، با وجود مقدار پولی که در انتخابات خرج شد، حد قدرت رئیس جمهور در کرواسی بسیار محدود است. رئیس جمهور در واقع به عنوان نماینده در کشور یا خارج از کشور عمل میکند، و وظایف تشریفاتی مانند قدردانی از اشخاص مهم را به عهده دارد.
Koliko god se mi dijelili na ovim i budućim izborima u postocima, oni loši gospodarski postoci su isti za sve #izboriprh
— Bruno Zupan (@komacore) enero 11, 2015
مهم نیست اختلاف میان درصد آرای ما چقدر است، درصدهای بد اقتصاد برای همه یک اندازه است.
same for everyone #izboriprh (#electionscroatia)
با این وجود، بعضی از نامزدها برای جذب رأی در بحثهای تلویزیونی شرکت کردند، و خیلی اوقات این بحثها موجب میشد که رای دهندگان دلایل محکمی برای انتخاب یکی از کاندیدها برای رأی خود پیدا کنند. این مناظرات موجب توییتهای با مزهای در رسانههای اجتماعی تحت برچسب hashtags #izboriprh (#electionscroatia), #izbori2014 (#elections2014), #debataRTL (#debateRTL), and #HRTizbori (#HRTelections) شدند.
Između Ive Josipovića i Kolinde Grabar Kitarović mogu izabrati samo nevažeći glasački listić. #izboriprh #izbori2014
— Vencislav Jularic (@VJularic) enero 8, 2015
بین ایوو یسیپویچا و کلیندا گرابار من فقط میتوانم یک رای باطله را انتخاب کنم. #izboriprh #izbori2014
Nitko ne očekuje španjolsku inkviziciju #izboriprh #izbori2014
— Ivan (@Setka_i) enero 8, 2015
هیچ کسی انتظار دادگاه دادگاه تفتیش عقاید اسپانیایی را ندارد. #izboriprh #izbori2014
موضوعات مناظره مانند جنایتهای جنگی جنگ جهانی دوم و احتکار از جنگ در طول و بعد از جنگ استقلال کرواسی در مناظره تلویزیونی بین یسیپویچ و گرابر کیتارویچ که سفیر پیشین کرواسی در ایالت متحده بوده است، اجتناب ناپذیر بود. تاریخ نقش بزرگی در کرواسی امروز بازی میکند. به نظر میآید که سیاستمداران در پی هر فرصتی هستند که بحثهای تاریخی کنند تا اینکه در مورد موضوعات مهم در مورد مواردی که امروز اثر مستقیم روی شهروندان بحث کنند.
کشوری با شکاف عمیق
گرابار کیتارویچ از طرف رأی دهندههای جناح راست و جماعت خارج از کرواسی به خصوص شهروندهای کرواسی در بوسنی و هرزگوین پشتیبانی میشد. در هر دو کشور کرواسی و بوسنی و هرزگوین، مراکز رأی دهی از ساعت ۷ صبح تا ساعت ۷ شب در روز ۱۱ ژانویه باز بود، ولی در شهر مستار بوسنی در ساعت ۷ شب صدها نفر در صفها منتظر نوبت خود برای رأی دادن بودند، و مراکز رأی دهی تا وقتی که تمام همه خود را دادند باز ماندند. رأی دهندگان در صفهای طولانی ایستادند و بسیاری از سرتاسر بوسنی هرزگوین برای رأی دادن به مستار سفر کردند. بسیاری از کاربران رسانههای اجتماعی در کرواسی به شوخی گرابار کیتارویچ را شهردار جدید مستار نامیدند.
کرواسی همیشه از نظر سیاسی دچار شکاف است، اما به نظر میآید که این کشور به اوج جدیدی از این چند دستگی رسیده است . رسانههای محلی سریعاً شروع به اشاره به گرایش جدید به ناسیونالیسم نو در کرواسی کردهاند، که بعضی آنرا به بشکه باروت آماده به انفجار تشبیه میکنند.
با اینکه گرابار کیتارویچ گفته که برای “کرواسی بهتر تلاش میکند”، و شهروندها بر اساس باورهای سیاسیشان مورد تبعیض یا محرومیت قرار نمیگیرند، بعضی از آنها که به جناح چاب گرایش دارند در برابر این نکته دیرباور هستند . توییت زیر این احساس را خلاصه میکند:
Najtuznije je sto ovaj povijesni dogadaj za jednu patrijarhalnu drzavu vjerojatno ni jedna feministkinja ne smatra pobjedom. #izboriprh
— ena (@bluperception) enero 11, 2015
غمانگیزترین چیز این است که در یک کشور مردسالار، فمینیستها این واقعه تاریخی را به چشم پیروزی نمیبینند. . #izboriprh
Libela.org، که یک پورتال وب در مورد جنس، جنسیت و دمکراسی در کرواسی است، میپرسد که آیا گرابار کیتراویچ توانایی متحد کردن ملت و پشتیبانی از حقوق زنان با اینکه او از امتیاز زن بودنش در انتخابات استفاده نکرد، دارد؟
یک کشور از مجموعه مردمانش ساخته میشود و مردم کرواسی کلیندا گرابار کیتارویچ را به عنوان رئیس جمهور آینده خود انتخاب کردهاند همانطور که باید در یک جامعه مردمسالار رخ دهد. ولی فقط زمان میتواند بگوید که انتخاب مردم چقدر به نفع کشور بوده است.