مالالا یوسفزی، نوجوان فعال حقوق بشر پاکستانی، سازمان ملل متحد را تحت تاثیر قرار داد
مالالا یوسفزی نوجوان فعال پاکستانی که کمتر از یکسال پیش در راه بازگشت از مدرسه مورد اصابت گلوله طالبان قرار گرفته بود، تولد 16 سالگی خود را در مقرر سازمان ملل متحد در نیویورک و با ایراد سخنرانی برای مجمع جوانان سازمان ملل متحد جشن گرفت.
اکنون مالالا به یک سنبل برای توانمند‌سازی زنان و تحصیل کودکان در سراسر دنیا تبدیل شده است، اما در کشور خودش پاکستان همچنان تئوری‌های توطئه علیه او جاری است.
در جلسه ویژه سازمان ملل متحد مورخ 12 ژوئیه 2013 که سازمان ملل آن را “روز مالالا” نامید، وی از تمام رهبران جهان، آموزش و پرورش رایگان و اجباری را برای تمام کودکان جهان خواستار شد. او همچنین بیان داشت که این چیزی است که می‌بایست برای 57 میلیون کودک امروز نیز که بدون دسترسی به آموزش و پرورش هستند انجام شود.
سخنرانی مالالا در تمام دنیا همچنین پاکستان منتشر گردید. وی و خانواده‌اش به گرمی مورد استقبال رسانه‌های اجتماعی قرار گرفتند و از دیگر سو، بسیاری از شهروندان پاکستانی غرور و افتخار خود را از حضور وی در جمع رهبران بزرگ دنیا در سازمان ملل ابراز کردند.
بشرا گوهر (@BushraGohar) معاون ارشد رئیس حزب ملی عوامی و عضو سابق مجلس ملی استان پاختونخا-خیبر که محل تولد مالالا نیز هست، در توییتر خود نوشت:
بشرا گوهر به مالالا: بیاید همگی کتاب‌ها و قلم های خود را برداریم. این‌ها مهم ترین سلاح‌های ما هستند. یک کتاب، یک قلم می‌تواند دنیا را تغییر دهد.
دندانپزشک، عضو ارشد تد و وبلاگ نویس، دکتر Awab Alvi می‌نویسد:
دکنر Awab @ روز مالالا: پاکستان نیازدارد قهرمانان خود را تحسین کند، و من وی را تحسین میکنم که به خاطر زنان، کودکان، تحصیل و صلح در پاکستان ایستاد.
سلمان لطیف (@SalmanLateef) نویسنده و وبلاگ‌نویس در خبرگزاری تریبون، مالالا راچنین توصیف کرد:
سلمان لطیف: آرام و با اعتماد به نفس، به دور از آشفتگی، سخنان روشن و واضح، کلمات عاقلانه، مالالا غرور و افتخار این ملت است. # روز مالالا
رضا رومی (@RazaRumi) روزنامه‌نگار و مدیر موسسه جناح فکر بزرگ پاکستان در توییتر خود نوشت:
رضا رومی@: من با شنیدن سخنرانی مالالا گریستم. چه بسیاری افتخارات بزرگ پاکستانیان که نمایش شجاعت آنان در برابر افراط‌گرایان است. من به او افتخار میکنم.
بسیاری در توییتر این سوال را مطرح کرده اند که چرا سخنرانی مالالا مورد توجه و حمایت تلویزیون ملی قرار نگرفت؟
بینا سرور (@beenasarwar) روزنامه نگار، هنرمند و مستند ساز می‌گوید:
بینا سرور: چطور هیچکدام از تلویزیون‌های ملی پاکستان (به استثنای PTV) سخنرانی مالالا را به طور زنده پخش نکردند؟
عمار عزیز (@Ammar_Aziz) مستندساز چپگرا و موسس و مدیر سماجال ناراحتی خود را چنین ابراز کرد:
عمار عزیز: تاسف آور است که “رسانه آزاد” ما اهمیتی به پخش زنده سخنرانی مالالا نداد و تنها بخش های از آن را بعدا نمایش داد. پاکستان.
همچنین برای تولد 16 سالگی مالالا پدر وی به تولیدکننده Grammy Award-wining پیوست تا از طریق انتشار آهنگ “من مالالا هستم” به حمایت از تحصیل و خود اکتفایی دختران در پاکستان و سرتاسر دنیا بپردازد.
اگرچه همه در رسانه‌های اجتماعی به مراسم بزرگداشت مالالا واکنش مثبت نشان ندادند. وزیر ارشد پونجاب، شهباز شریف (@CMShehbaz) یک روز پس از سخنرانی مالالا در توییتر خود نوشت:
سی ام شهباز: سخرانی خوبی بود! می‌توانست بهتر هم باشد. واضح است که برای مصرف جهانی نوشته شده بود (و سعی داشت همه را در پاکستان و دنیا خشنود سازد.)
نظر وی بسیار مورد انتقاد قرار گرفت و تنها چند ساعت بعد از انتشار حذف گردید.
حتی بدتر از رسانه ملی، گروه‌ها و کمپین‌های ضد مالالایی هستند که شکل گرفتند. از زمان حمله به وی در سال گذشته بسیاری از شهروندان پاکستانی وی را یک بازیگر و کلاه‌بردار می‌خوانند. ایدئولوژیک‌های جناح راست وی را مهره ی CIA دانسته و او را ابزاری برای غرب می‌دانند. عکس وی به همراه نماینده سیاسی آمریکا “ریچارد هولبروک” توسط جناح سیاسی راست به نام جماعت اسلامی در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و رهبر جناح سمیرا راحل قاضی با انتشار این عکس در توییتر خود مالالا و پدرش را نمایندگان CIA خواند.
صفحه فیسبوک به نام جوش جنون (سونامی عمران خان) با 127,000 طرفدار پوستری را به اشتراک که گذاشت که در آن حمله به مالالای بدنام توسط طالبان رد شده بود.
فیس بوک مخالف کمپین ضد مالالا
“هشتمین عجایب دنیا: مالالا. این اولین جراحی اعصاب بدون تراشیدن موی سر بیمار است. این اولین بار است که طالبان از اسلحه کلاشینکوف استفاده کرده است اما اثر به جا مانده، حاصل از اسلحه هوایی است. اولین بیمار مغز و اعصاب که بعد از به هوش آمدن درخواست قلم و کاغذ کرد. “من کجا هستم” اولین تیراندازی دنیا که سوراخی بر جای نگذاشت اما گلوله به مغز رسانه‌ها اصابت کرد. و کسی که مخالف این داستان است دشمن انسانیت است.”
مخالفان مالالا در توییتر وی را با قربانیان حمله به هواپیمای بدون سر نشین در پاکستان مقایسه کرده اند.
فواد خلید (@FawadKhalid) مهندس الکترونیک و برنده جایزه Scottish Tech در توییتر خود نوشت:
فواد خلید: اگر واقعا مالالا نماینده پاکستان است چرا وی حمله به هواپیمای غیر نظامی و توسعه تروریسم را فراموش کرده است؟ چرا او آفیا را فراموش کرده است؟
ابن بتوته، وبلاگ‌نویسی از کشمیر چنین نوشت:
ابن بتوته: در حال حاضر فرصت‌طلبی بسیاری در طرفداری از مالالا است. شیرینی‌های خود را آماده کنید که هواپیماهای بدون سرنشین در راهند.
فایزا اس خان (@BhopalHouse) ویراستار Random House India و وبلاگ نویس سعی بر آن دارد تا مطالبی را به یاد آنان که سکوت مالالا در برابر هواپیمای بدون سرنشین را محکوم و نقد کردند، آورد:
BHopalHouse: فقط برای یادآوری: هواپیمای بدون سرنشین بر مالالا فرود نیامده است. او توسط طالبان مورد حمله اصابت گلوله قرار گرفت. مسئله هواپیمای بدون سرنشین تنها مشکل پاکستان و حتی نزدیک به آن نیست.
محسین ساید(@MohsinSayeed) روزنامه‌نگار پاکستانی در برابر انتقادات می‌نویسد:
محسین ساید: برای تمام آنان که هواپیمای بدون سرنشین را محکوم می‌کنند و مالالا را بدنام می‌خوانند: خود شما برای هواپیمای بدون سرنشین به جز محکوم کردن آن چه کرده اید؟
سعد حمید(@SaadGH ) سفیر TEDx در پاکستان و متصدی TEDxIslamabad تجربه حمایت آشکار خود از مالالا را در فیسبوک چنین توصیف می‌کند
سعد حمید: صحبت و حمایت از مالالا در فیسبوک مانند این است که یک گله گرگ را به خوردن زنده زنده خودتان دعوت کنید.
سارا بی حیدر (@bohotsaara) یک شهروند پاکستانی در توییتر واکنش‌های مختلف را مورد توجه قرار داده و تصاویری را مورد اشتراک داده است:
سارا@: طرز فکر پاکستانیان نسبت به روز مالالا pic.twitter.com/8nDG5NH8Zz
Reactions on Facebook
شهربانو تاثیر (@shehrbanotaseer) روزنامه‌نگار و دختر سلمان تاثیر فرماندار ترور شده پنجاب نوشت:
شهربانو: ردیف مطالب صفحه فیسبوک من تهوع‌آور است. تنها چیزی که بدتر از طالبان است ” para likha jahils” تحصیلکرده‌های بیسواد هستند. مالالا ما همه با تو هستیم.
زینب امام (@zainabimam) روزنامه نگار و وبلاگ نویس موقعیت را در وبلاگ خود Gulaab Jamun چنین خلاصه کرد که:
بله؛ نکته کلیدی آن است که موضوع مالالا و خانواده‌اش به این علت بحرانی و بدخیم گردید که توسط شبه نظامیان مورد حمله قرار گرفت. اما مسئله عمیق‌تری که وجود دارد این است که: تعصب علیه زنان به شدت در سر ما ریشه دوانده است و ملت ما به سختی می‌توانند به یک زن با اعتماد به نفس که می‌خواهد بهترین را برای کشورش به ارمغان آورد، اعتماد کند. در پاکستان شما نمی‌توانید یک زن امیدوار باشید تا زمانی که تسلیم هنجارهای اجتماعی گردید، فرقی نمی کند این هنجارها تا کجا شما را پایین بکشند.
اجمل جمی روزنامه نگار در وبلاگ Laaltain نوشت:
آپ کے دشمن بھارت اور امریکہ سمیت پوری دنیا کے مندوبین نے ملالہ کو خراج تحسین پیش کیا اور اسے پورے عالم کے لیے قابل فخر قرار دیا۔۔ شاید ہی کوئی ایسا ملک ہو جہاں اس بچی کا چرچا نہ ہو۔ یعنی دنیا بھر سے چار ملین بچوں نے دستخط کر کے ملالہ کے عزم اور اس کے مشن کو تقویت دی۔۔ لیکن یہ بچی خود جس ملک سے تعلق رکھتی ہے وہاں کا ملا “ذہن” اسے “سازش” قرار دے رہا ہے۔۔ دلیل اور منطق جب دم توڑ جائے تو بجا ہے کہ ہر شے “سازش” دکھتی ہے
دشمنان شما هند و آمریکا و تمام کارشناسان از سرتاسر جهان به مالالا ادای احترام کردند. و او را مایه غرور و افتخار کل دنیا دانسته اند.
به سختی کشوری یافت می‌شود که در مورد وی نشنیده باشد. چهار میلیون کودک از سرتاسر دنیا طوماری را برای حمایت از مالالا امضا کرده‌اند. اما آخوندهای (مردان مذهبی) کشوری که این دختر به آنجا تعلق دارد وی را “عامل توطئه” خواندند. هنگامی که استدلال و منطق به پایان می‌رسد پس از آن همه چیز، “توطئه” به نظر می‌رسد.
