در روز ۳ ژوئن ۲۰۱۲، حدود ۶۵ دختر بودند پس از مسموم در مدرسهشان در استان شمالی شرقی تخار افغانستان سریعاً به بیمارستان منقل شدند [FA]. این حادثه، جدیدترین حمله از سری از چنین حملاتی علیه مدارس دخترانه در این استان بوده است. در روز ۲۹ مه، در حدود ۱۶۰ دختر پس از حمله گازی به مدرسه کارشان به بیمارستان کشید. اوایل بهار امسال، بیش از ۲۷۰ دختر در حملات ضد مدرسه ای به دو محل مختلف مسموم شدند. به طور کلی، در سال گذشته صدها تن از دختران در سراسر افغانستان از حملات مشابهی رنج بردند.
مقامات رسمی، طالبان را برای این حوادث مقصر شناخته اند. بین سال های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱، هنگامی که جنبش بنیادگرا کنترل بسیاری از کشور را در دست گرفته بود، زنان از رفتن به مدرسه منع شدند. اگرچه میلیون ها نفر از دختران از زمان سرنگون شدن طالبان در مدرسه ثبت نام کردهاند، جنگجویان این جنبش و حامیان آنها به تنبیه دانش آموزان دختر جویندهی تحصیل ادامه می دهند.
طالبان دخالت در حملات علیه مدرسه را رد کرده است. با این حال، به سختی میتوانند کسی را متقاعد کند.
اریکا م. جانسون، یک وبلاگ نویس از ایالات متحده، می نویسد:
Attacking girl’s schools and students has become a common tactic for the Taliban. It’s not enough for them to be treated as property. They must also punish [girls] for wanting to learn. They deny involvement in these attacks, but their own history — in which many girls were not even allowed to go to school during Taliban rule from 1996-2001 — suggests that educated women go against the Taliban’s interests.
در جواب به اریکا، یک بلاگر آمریکایی دیگر، Katherine Lorraine, می گوید:
Educating women is the quickest and easiest way for true equality among the sexes – so naturally the all-boys’ club of the Taliban wants nothing more than to hold women down and force them to live at the lowest rungs of society.
Judy Molland, یک نویسندهی تقدیر شده، نظرش را اینگونه اعلام کرده است:
Anyone who can hate children enough to poison them has clearly lost touch with his own humanity. For the sake of these girls, the Afghan government must make the safety of its students a priority.
بلاگ نویس افغان، حسین ابراهیمی، می نویسد [fa]:
حال دشمنان افغانستان از ابزار دیگری برای پیروزیشان در جنگ و مخالفت با دولت افغانستان استفاده می کنند و این ابزار چیزی نیست جز مسموم کردن شاگردان مدرسهها و بسته شدن این نهادهای تعلیمی و آموزشی در ولایتهای مختلف افغانستان که نگرانیها را روز به روز افزایش میدهد و این خود میتواند ضربه بزرگ باشد برای دستآوردهای ده ساله افغانستان که باز شدن نهادهای تعلیمی و آموزشی بعد از سرنگونی رژیم طالبان خود یکی از بزرگترین دستآوردهای این دهه اخیر است.
برای برخی افراد، گزارشهای حملات ضد مدرسهای در افغانستان دلیلی برای تجدید نگرش است نسبت به آموزش و پرورش است. Dineeta Kubhar توییت میکند:
@WordsOfDineeta: Taliban poisoning the water females drink at school in Afghanistan to stop them from an education.. And I'm complaining about studying smh.
نت نشینها نگرانند که پس از خروج نیروهای خارجی به رهبری ناتو از کشور در ۲۰۱۴، طالبان و سایر بنیادگرایان در ترساندن دختران و دور کردنشان از مدرسه حتی سرسختتر شوند.
Chloe Logan, یک مشارکت کننده با Yahoo News, می نویسد:
As these attacks continue while NATO forces are still in Afghanistan, we wonder if girls will remain brave enough to continue their education once that protection is gone. We know that their futures depend on the education they lack.
یک بلاگر دیگر، Jan, پیش بینی می کند:
Sadly, once the last of the U.S. military presence is “officially” removed from Afghanistan, you know, and I know, and we all know, what will happen to any Afghani girl who dares to go to school, and to any Afghani female who wants to teach, or nurse in a hospital, or work as a secretary, or be a clerk in a grocery store, or try out for an Olympic running team, or play badminton or chess, or learn how to read and write…